Betania

W małej miejscowości Betania żyli wielcy przyjaciele Jezusa: Łazarz i jego rodzina. Jezus chętnie do nich przychodził w gościnę. Również dzisiaj pragnie On zagościć w naszych sercach, uczynić z nas swoich przyjaciół. Na kartach Ewangelii według św. Jana Jezus zwraca się do swych uczniów: „Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni Pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego” (J 15, 15).

Żeby zostać przyjacielem Jezusa, trzeba Go najpierw poznać, poznać Jego słowa i czyny. Słowa i czyny Jezusa docierają do nas poprzez Ewangelię. Święty Hieronim, Ojciec i Doktor Kościoła, który dokonał przekładu Pisma Świętego z języka hebrajskiego i greckiego na łacinę, powiedział kiedyś, że „nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa”.

Wspólnota „BETANIA” – przy Klasztorze Karmelitów „Na Piasku” – to wspólnota ludzi, którzy pragną lepiej poznać Pismo Święte, a szczególnie słowa i czyny Jezusa. W tym celu gromadzimy się w każdą drugą środę miesiąca, o godz. 17.15, aby rozważać tekst Ewangelii. Wspólne rozważanie słów i czynów Jezusa pozwala nam lepiej je rozumieć oraz coraz głębiej odkrywać niezmierzone bogactwa ukryte w Słowie Bożym. Spotkania prowadzi o. Wiesław Strzelecki O. Carm. Zapraszamy na wspólną medytację i modlitwę.

ABY LEPIEJ ZROZUMIEĆ

Modlitwa trudnymi Słowami z Ewangelii

  1. Mt 8, 21-22; (13 października 2021r.)
  2. Mt 12, 31; (10 listopada 2021r.)
  3. Mk 8, 24; (8 grudnia 2021r.)
  4. Łk 8, 18; (9 lutego 2022r.)
  5. Łk 16, 8; (9 marca 2022.)
  6. J 1, 48; (13 kwietnia 2022r.)
  7. J 8, 6.8; (11 maja 2022r.)
  • styczeń 2022r. – spotkanie opłatkowe
  • 8 czerwca 2022r. – spotkanie podsumowujące

Zapraszamy na wspólną modlitwę Słowem Bożym metodą Lectio Divina.

Grupa charytatywna

„Trwanie w Bogu jest oddechem życia chrześcijańskiego, jego stylem. A sercem naszej wiary są dzieła miłosierdzia”. Pap. Franciszek

Grupa  Charytatywna w naszej parafii działa już od wielu lat. Zadaniem grupy jest pomoc najbardziej potrzebującym poprzez:
a) mobilizację charytatywną całej wspólnoty parafialnej do praktykowania miłosierdzia modlitwą, słowem i czynem,
b) stałe rozpoznawanie potrzeb i możliwości pomocy,
c) organizowanie i świadczenie konkretnej pomocy osobom starszym, niepełnosprawnym,  rodzinom wielodzietnym oraz wszystkim potrzebującym, będących w kryzysowych sytuacjach rodzinnych i materialnych.

Świecka Rodzina Karmelu

Spotkania formacyjne

2021: 
25.09; 30.10; 27.11; 8.12

2022: 29.01; 26.02; 26.03; 30.04; 28.05; 25.06

Chór Harfa

Chór mieszany „Harfa” założony został w lutym 1967 r. przy Parafii Matki Bożej Królowej Polski w Nowej Hucie-Bieńczycach, przez Pana Józefa Jajko. Zespół liczył ok. 30 osób, a pierwszym prezesem został Pan Franciszek Tajak. Olbrzymi zapał dyrygenta i chórzystow oraz ciężka praca owocowały dużą ilością występów i sukcesami.

30 października 1976 r. zespół odszedł z Bieńczyc, aby w dniu 1 grudnia 1976 r. wznowić swoją działalność w Parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Klasztorze Karmelitów „Na Piasku” w Krakowie. Próby zespołu odbywały się dwa razy w tygodniu, a wykonywany repertuar był bardzo bogaty i urozmaicony. 18 czerwca 1980 r. zmarł Pan Józef Jajko, człowiek ogromnego serca, bez reszty oddany muzyce i pieśni. Od 1 listopada 1980 r. pracę z chórem rozpoczęła absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie Pani Bożena Raszke. Tradycją stał się śpiew Chóru na Opłatku Ogrodników w Kurii Metropolitalnej, śpiew kolęd na Wawelu oraz w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach. W 1981 r. prezesem została Pani Anna Furman, a wielkim przeżyciem dla chorzystów stały się pielgrzymki na Jasną Górę.

W 1985 r. Chór „Harfa” koncertował, wraz z połączonymi chórami z Chrzanowa, Jaworzna i Szczakowej, w Krakowie na Wawelu, w Katowicach oraz na nabożeństwie za Ojczyznę w Nowej Hucie–Mistrzejowicach. W 1987 r. na rok odeszła Bożena Raszke – w tym czasie zespół prowadził Pan Edward Macheta. Od września 1990 r. pracę z Chórem rozpoczął Pan Profesor Alojzy Poziorski, muzyk i organista w Parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Klasztorze Karmelitów „Na Piasku”, który zawsze służył Chórowi „Harfa” życzliwą pomocą i zaangażowaniem. Po śmierci Profesora Poziorskiego, od 2002 roku, prowadzenie chóru kontynuowała Pani Barbara Sułkowska, która ofiarnie i z dużym powodzeniem kierowała zespołem do czerwca 2013 roku. Od września 2013 roku zespołem dyryguje Pan Edward Macheta.

Repertuar Chóru jest zróżnicowany, od utworów religijnych, śpiewanych w różnych okresach roku liturgicznego, poprzez pieśni patriotyczne aż po pieśni biesiadne – kompozytorów polskich i zagranicznych. Próby odbywają się dwa razy w tygodniu, w poniedziałki i czwartki w godz. 17.00 – 19.00. Zespół śpiewa na Mszach świętych w każdą drugą niedzielę miesiąca o godz. 13.00 oraz w wyznaczone, umówione z Proboszczem i Przeorem, świąteczne dni.

Przez minione lata skład Zespołu zmieniał się, są jednak osoby, które ciągle śpiewają w nim już prawie 40 lat. Pomimo występujących trudności i zawirowań Zespół ciągle wzbogaca swój repertuar i doskonali swoje umiejętności, śpiewając na chwałę Boga, co spotyka się z pozytywnym odbiorem ze strony kapłanów mieszkających w klasztorze oraz słuchaczy.

Kontakt:
Prezes Chóru – p. Janusz Rosiek tel. 604534587
Dyrygent – p. Edward Macheta tel. 606837997

Duchowa adopca

Formuła przyrzeczenia, którą powinny odmówić osoby podejmujące duchową adopcję.
Poprzedzamy ją wykonaniem znaku krzyża oraz krótką modlitwą (Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo, Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu)

*Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci
*Wiedziony pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych *Postanawiam mocno i przyrzekam
*Że od dnia 25 marca 2020 r.
*W Uroczystość Zwiastowania Pańskiego
*Biorę w Duchową Adopcję jedno dziecko* którego imię jedynie Bogu jest wiadome
*Aby przez 9 miesięcy, każdego dnia, modlić się o uratowanie jego życia
*Oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu.
*Tymi modlitwami będą:
– jedna Tajemnica Różańca św.,
– moje dobrowolne postanowienia,
– modlitwa, którą dziś po raz pierwszy odmówię:

“Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością oraz za wstawiennictwem św. Józefa, Człowieka Zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu – proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom tego dziecka miłość i odwagę, aby pozostawili je przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen”.

Duchowa adopcja

Wiek XX to także wiek negatywnych zjawisk społecznych na wielką skalę, jakie przejawiały się m.in. w pogardzie dla człowieka i jego życia. Wszystkim znane są ludobójstwa dokonywane przez zbrodnicze systemy polityczne, jednak ciągle brak powszechnej świadomości o największym ludobójstwie XX wieku, w zasadzie niezależnym od systemu społeczno-politycznego, które trwa do dziś – zabijaniu dzieci poczętych, jeszcze nie narodzonych, zwanym eufemistycznie przerwaniem ciąży lub aborcją. W wyniku tego procederu unicestwiono więcej ludzi niż zginęło we wszystkich wojnach ubiegłego wieku. Jednym z głównych źródeł zabijania nienarodzonych jest brak woli do uznania człowieczeństwa od momentu poczęcia, będącego obiektywnym, naukowo udowodnionym początkiem życia konkretnej osoby ludzkiej. Tę świadomość pobudzają różne działania ukierunkowane na obronę życia człowieka. W ten nurt wpisuje się np. encyklika Jana Pawła II Evangelium vitae, ale i różne akcje, podejmowane przez ludzi zarówno stanu duchownego jak i świeckiego. Bardzo ważną rolę odgrywają tu dzieła modlitewne, jak choćby Krucjata Modlitwy w Obronie Poczętych Dzieci czy Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego. Idea duchowej adopcji rozwinęła się po objawieniach fatimskich, początkowo w Anglii i we Francji, a następnie w wielu krajach świata, oczywiście również w Polsce. U nas dzieło to zostało zainicjowane w kościele Paulinów pw. Ducha Świętego w Warszawie, gdzie 2 lutego 1987 roku miało miejsce uroczyste złożenie przyrzeczeń duchowej adopcji. Obecność tego dzieła w Polsce jest formą wypełnienia Jasnogórskich Ślubów Narodu, w których zobowiązaliśmy się m.in. do tego, że „wszyscy staniemy na straży budzącego się życia” i „walczyć będziemy w obronie każdego dziecka i każdej kołyski”. W naszej parafii początki tego dzieła wiążą się z Oazą Rodzin, w której pojawiła się myśl o zorganizowaniu ruchu duchowej adopcji, jako wkładu w dzieło obrony życia. Pierwsze złożenie przyrzeczeń duchowej adopcji odbyło się w trakcie misji głoszonych przez Karmelitów Bosych, 25 marca 1997 roku, w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Od tamtego czasu do roku 2007, poza Dniem Zwiastowania Pańskiego, duchową adopcję można było podjąć w drugi piątek miesiąca na Mszy św. o godz. 16.30, po której odbywało się nabożeństwo w intencji obrony życia. Obecnie taka możliwość istnieje cztery razy w roku, w ważne święta maryjne: Uroczystość Zwiastowania Pańskiego, Święto Nawiedzenia NMP, Święto Narodzenia ŃMP oraz Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP. Do tej pory duchową adopcję w naszej parafii podjęto około 1230 razy, to znaczy że decyduje się na to ponad 60 osób rocznie – często są to te same osoby, mające „na koncie” kilka lub nawet kilkanaście dzieci uratowanych od zagłady. Istotą Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego jest codzienna osobista modlitwa za konkretne jedno nienarodzone dziecko, którego imię zna Bóg i które On daje nam w modlitewną opiekę, aby uchronić je przed zabójstwem, ale także wyprosić jemu i jego rodzinie łaski potrzebne do godnego życia po urodzeniu. Codzienna modlitwa trwa 9 miesięcy i obejmuje specjalny tekst w tej intencji i jeden dziesiątek różańca. Niekonieczne lecz zalecane jest dołączenie do modlitwy dodatkowych zobowiązań lub innych modlitw, zależnie od naszych chęci i możliwości. Szczegółowe informacje na temat warunków podjęcia duchowej adopcji zamieszczone są na stronie internetowej http://www.duchowa-adopcja.pl/.

Wytrwała modlitwa podjęta z wiarą, a taką jest duchowa adopcja, przynosi liczne owoce. Poza ratowaniem życia nienarodzonych, co jest głównym jej celem, wyprasza nam i innym łaski i Boże błogosławieństwo, pogłębia nasze życie duchowe, uczy ofiarności i odpowiedzialności za los drugiego człowieka. Może też być formą wynagrodzenia za nasze grzechy osobiste i grzechy innych, zwłaszcza popełnione przeciw ludzkiemu życiu. Liczne świadectwa osób obciążonych grzechem aborcji ukazują, że poprzez podjęcie duchowej adopcji Bóg uwalnia je od wyrzutów sumienia i innych skutków dokonanej aborcji. Dla ludzi młodych duchowa adopcja może być swoistym przygotowaniem do przyjęcia przyszłego daru macierzyństwa i ojcostwa,  odpowiedzialnego rodzicielstwa i prawdziwej, ofiarnej miłości.

Jadwiga i Tadeusz Wojasowie

Liturgiczna służba ołtarza

Służba Liturgiczna Ołtarza to jedna z najstarszych grup działających przy Bazylice Karmelitów w Krakowie „Na Piasku”. Głównym celem tej grupy jest obsługa liturgiczna wszystkich ceremonii, jakie odbywają się w Bazylice.

Służba Liturgiczna Ołtarza naszej Bazyliki spotyka się w każdy wtorek o godz. 16.15 w Lektorium
Wspólna Msza św. w czwartki o godz. 19.00.W niedzielę i Święta według ustaleń na zbiórce.

MINISTRANT

„Ministrare” (z łaciny) znaczy „służyć”. Służymy Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna. Słowo „ministrant” wskazuje szczególnie na służbę we Mszy świętej.

  1. Ministrant jest pomocnikiem przy sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy świętej. Pomaga również po zakończeniu Mszy świętej.
  2. Ministrant jest tym, który niesie znaki. Ministrant niesie pewne określone przedmioty, które dla liturgii są niezbędne. Są to przedmioty, które dla liturgii mają szczególnie ważne znaczenie. One mają ludziom wierzącym coś przedstawiać i wskazać na inną rzeczywistość.
  3. Ministrant powinien sam być znakiem. Ministrant przez służenie wskazuje, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych. Ministrant przez swoje służenie pokazuje, że „uczestniczyć w liturgii” nie znaczy tak jak w kinie albo przed telewizorem tylko słuchać czy oglądać. „Uczestniczyć w liturgii” to znaczy także współdziałać i współtworzyć ją, czynnie się w niej angażując.

LEKTOR

Lektor to inaczej Ministrant Słowa. Jego głównym zadaniem jest czytanie w czasie sprawowania liturgii Pisma Świętego. Dobre i poprawne czytanie jest sztuką. Tym bardziej publiczne czytanie Słowa Bożego, oznajmianie go w zgromadzeniu liturgicznym wymaga pewnego kunsztu. Nikt dotąd nie posiadł tej sztuki na tyle, aby nie mógł jej bardziej doskonalić ani ulepszać. Do tego zaszczytnego zadania zachęcał już przed trzydziestu laty papież Paweł VI w encyklice Eccleciam sucem: „Trzeba nam wrócić do prawdziwej sztuki oznajmiania Słowa Bożego… Musimy szukać prawideł, przez których zastosowanie stanie się nasza wymowa prosta, jasna, mocna, poważna, zdolna wyzwolić nas z wrodzonej niezaradności w posługiwaniu się tym wzniosłym i tajemniczym narzędziem działania, jakim jest Słowo Boże i zachęcić nas do wysiłku, abyśmy dorównali w szlachetnym współzawodnictwie tym wszystkim, którzy dzięki sztuce wymowy posiadają w naszych czasach ogromny wpływ na kształtowanie opinii publicznej”.
Przed każdym lektorem, który wykonuje w czasie sprawowania Eucharystii własną funkcję liturgiczną, stoi więc obowiązek pilnego zdobywania sztuki czytania Słowa Bożego. Swoją wzniosłą, zaszczytną i odpowiedzialną posługę powinien on spełniać z należną czcią i miłością do Pisma Świętego, aby wypowiadane Słowo Boże, jako „żywe i skuteczne”, było wezwaniem zarówno dla słuchaczy jak i dla czytającego je lektora. Umiejętne i wierne, wyraźne i jasne odczytanie słów Pisma Świętego staje się prawdziwym zaczynem w społeczności, która je słucha.

KOŁO MINISTRANTÓW I LEKTORÓW

W naszej parafii działa Koło Ministrantów i Lektorów, którzy swoją posługą przyczyniają się do uświetnienia i właściwego przeżywania celebracji liturgicznych w Bazylice, dbając jednocześnie o swój duchowy rozwój. Oprócz obecności na nabożeństwach, wszyscy ministranci i lektorzy uczestniczą w cotygodniowych spotkaniach formacyjno-szkoleniowych. Dzięki ofiarności parafian i nielicznych sponsorów mają też możliwość uczestniczyć w imprezach towarzyskich: (mecze piłkarskie, zabawy taneczne), wycieczkach: (pieszych, rowerowych, samochodowych) i obozach: (letnich i zimowych).
Koło Ministrantów i Lektorów jest ciągle otwarte na przyjęcie w swoje szeregi nowych kandydatów na ministranta. Po około rocznej kandydaturze młody chłopak uroczystym aktem zostaje przyjęty do posługi ministranta, a ministranci klas gimnazjalnych, po ukończeniu rocznego kursu przygotowawczego do posługi ministranta Słowa Bożego stają się lektorami, w którą to posługę są wprowadzani w Katedrze Wawelskiej. Na czele naszego Koła Ministrantów i Lektorów stoi opiekun o. Jarosław Pyzia wraz z Zarządem zwanym też Najwyższą Radą Lektorów (NRL).

Schola Exodus

Spotkania i próby: sobota – godz. 16.00; niedziela – godz. 09.30

Co tydzień podczas Mszy Świętej dla dzieci o godzinie 11.00 ktoś śpiewa. Kto to? To My – dziecięca Schola Exodus. Naszym najważniejszym zadaniem jest ubogacanie niedzielnych Eucharystii. Poza tym uczestniczymy w nabożeństwach dla dzieci: Różańcach, Roratach, Drogach Krzyżowych.

Ale to nie wszystko co się u nas dzieje. Schola to inaczej szkoła. Nie siedzimy jednak w ławkach i nie rozwiązujemy zadań z matematyki. W każdą sobotę podczas prób oprócz nauki nowych piosenek świetnie się bawimy. Grzecznie słuchamy co o Panu Bogu chcą nam opowiedzieć nasz opiekun duchowy o. Janusz Bębnik O. Carm. Pomaga mu nasza diakonia. Kiedy tylko pogoda na to pozwala bawimy się w karmelitańskim grodzie, czasem robiąc więcej hałasu niż powinniśmy 🙂

W ciągu roku mamy też czas, aby pośpiewać przy ognisku, potańczyć na zabawie andrzejkowej, przebrać się na zabawę karnawałową, czy spotkać się ze Świętym Mikołajem. Raz w semestrze wyjeżdżamy na weekend na Dni Skupienia, aby podreperować swoje Serduszka. Byliśmy już w: Suchych k. Poronina, Wiśniowej, Kasinie Małej, Łapszach Niżnych, Witowie… Każdy wyjazd jest dla nas niezapomniany przez liczne wrażenia, które nam dostarczają.

Jeśli po prostu lubisz śpiewać, albo jesteś ciekawy jak to wszystko wygląda wpadnij w sobotę o 16.00 lub w niedziele o 09.30.

Flos Carmeli

Są tacy, którzy lubią wspólnotę, zwłaszcza ludzie młodzi, którzy wolą modlić się razem, śpiewać, recytować, iść w pielgrzymce wiary. Bo ludzie znacznie częściej chcą być z innymi razem niż osobno. Nasza Wspólnota Flos Carmeli – jest właśnie odpowiedzią na te pragnienia młodych ludzi. Powstała ona spontanicznie z inicjatywy samej młodzieży, która szukała i nadal szuka we Wspólnocie Kościoła czegoś więcej, niż tylko machinalnych spotkań na niedzielnej Eucharystii.

Naszym pragnieniem jest odkrywanie naszej indywidualnej drogi do Boga i towarzyszenie innym, którzy pragną tego samego. Pragniemy zaprosić Cię do naszej Wspólnoty, abyś szedł do Boga razem z nami. Pamiętaj! Jesteśmy różni, mamy czasami różne zainteresowania i pasje, ale łączy nas jedno – razem chcemy szukać drogi do Pana. Przyjdź i zobacz! Nie zawiedziesz się!

Spotykamy się w każdy czwartek w Salce Młodzieżowej o godz. 19.00.  (Wejście przez parking od ul. Karmelickiej 21, domofon nr 2).

Szlak naszych czwartkowych spotkań wyznaczają nam zasadnicze cele naszej wspólnoty. Są nimi: Eucharystia, Pismo Święte (w tym roku idziemy śladami Apostoła Narodów, św. Pawła zgłębiając treść jego listów apostolskich), Lectio Divina, Karmel, Dyskusja.

Co konkretnie będzie się działo na najbliższym spotkaniu możesz zawsze zobaczyć na naszym profilu na FB.

Zapraszamy!

KDM

Nasze Dzieło składa się z osób o różnym wieku i wykształceniu (uczniowie, studenci, osoby pracujące, sympatycy Karmelu), dla których znajomość Ewangelii oznacza przede wszystkim próbę wdrożenia jej w życie. Dlatego czekamy również na Ciebie.

Spotykamy się zawsze w ostatnią środę miesiąca o godzinie 19.00 w Piwnicy Św. Eliasza. (wejście do sali od strony parkingu, za budką parkingowego schodami w dół).